Vroeger toen ik op de middelbare school zat, was normaal zijn het belangrijkste dat er was.
Iedereen wilt op die leeftijd maar één ding: Nee, niet dat. Ik bedoel: erbij horen. Daarom droeg je wat iedereen droeg (of wat jouw groep droeg) en deed je wat de rest ook deed.
Je rugtas moest een EastPack zijn. En die moest je zo laag mogelijk dragen – dat het net niet op de grond sleepte. En in jouw tijd en in jouw groep waren er vast andere ongeschreven regels.
Er was een code.
Wie niet meedeed, telde niet mee. Je werd dan een buitenstaander. En er niet bij horen leek op de middelbare school het ergste wat er was. Alsof je er niet was. Er niet aan toe doet.
De drang
Die drang om erbij te horen – bij de grote kudde – ebt bij velen langzaam weg, wanneer we de middelbare school verlaten.
Natuurlijk blijft die drang naar acceptatie altijd bestaan, dat kan je aan de trends zien die we allemaal een voor een netjes opvolgen. Maar het wordt minder. Het hoeft niet meer zo nodig. Het is oké.
Het liefst wil je bij een groep van eensgezinden horen. Iemand in de groep die gewaardeerd wordt voor zijn of haar kwaliteiten.
De tijd na je middelbare school is een perfecte tijd om jezelf te ontwikkelen. Om jezelf opnieuw te definiëren. Omdat je de mensen die je kent – de mensen die jou gedefinieerd hebben – grotendeels achter je laat. Het is een nieuwe tijd. Het is een tijd waarin jij je afvraagt wie je eigenlijk bent en wie je wilt zijn. Wat belangrijk is in je leven. En wat niet.
Veel mensen negeren deze vragen te lang. Zonde. Socrates zei ooit eens “An unexamined life is not worth living.”.
Jezelf ontwikkelen
Jezelf ontwikkelen is lastig wanneer er veel mensen, van verschillende groepen (familie, vrienden, partner, collega’s), iets van je verwachten.
Jean-Paul Sartre – de belangrijkste filosoof van het existentialisme – zei eens, “De hel, dat zijn de anderen.”.
Een ander ziet je namelijk als een bepaald persoon met bepaalde eigenschappen. Je bent een object. Een beeld dat al gehouden is. Ze verwachten dingen van je.
Het is lastig om jezelf opnieuw te definiëren, omdat je altijd vecht tegen visies van anderen over jezelf. Het bestaan is volgens Sartre een dynamisch proces waarin een persoon zichzelf definieert door zijn acties en keuzes.
“A man, as a general rule, owes very little to what he is born with. A man is what he makes of himself.”
– Alexander Graham Bell
Definieer je bedrijf
Die fase van jezelf opnieuw definiëren, moet ook bij jouw onderneming plaatsvinden. In de kudde wordt je namelijk niet succesvol.
Het is het tegenovergestelde van jouw tijd op de middelbare school. Wie niet opvalt, wordt genegeerd.
Hoe eerder je dit beseft, en in die definieerfase komt, hoe eerder je kan beginnen met jezelf te onderscheiden van de rest. Die definieerfase is lastig. Heel lastig. En moeizaam. Heel moeizaam.
Niemand kan – mag en moet – bepalen wie jij of jouw onderneming is of moet worden. Ontwikkeling kan alleen in jezelf plaatsvinden. Jij – Ja, ik kijk jou aan – moet met het idee komen. Jij moet bepalen wie je bent en nog belangrijk wie je wilt zijn. Anderen kunnen je alleen helpen met het stellen van de juiste vragen en het geven van puzzelstukjes. Jij moet de puzzel vormen.
“It takes courage to grow up and become who you really are.”
– E.E. Cummings
Het draait om acties en keuzes
Je moet keuzes maken.
Kleine keuzes en grote keuzes.
“It isn’t sufficient just to want – you’ve got to ask yourself what you are going to do to get the things you want.”
– Richard D. Rosen
- Durf ik me op één groep te richten, laten we zeggen het maken van websites voor alleen restaurants, met de kans dat andere potentiële klanten zich minder aangesproken voelen?
- Durf je ‘fuck’ in een artikel te zeggen met de kans dat je conservatieve bezoekers afschrikt?
- Durf je een grap te maken op Twitter?
- Durf je om 16 of zelfs 40 uur in een artikel te stoppen met de kans dat niemand het leest?
- Durf je te zeggen dat je van hiphop of bloemschikken houdt?
- Durf je te zeggen dat je niet zo goed bent in een specifiek onderdeel binnen jouw niche (en waar jouw talenten wel liggen)
- Durf je te zeggen dat je dyslexie of ADHD hebt? Of een introvert bent?
- Durf je te vertellen over de grootste fout die jij in jouw business hebt gemaakt? En wat je daarvan hebt geleerd?
- Durf je om de strijd aan te gaan tegen een type bedrijf met de kans dat ze jou niet aardig vinden?
- Durf je te vertellen dat je een hele dag Doctor Who hebt gekeken. Voor de 7de keer?
Niet kiezen is de slechtste keuze die je kan maken.
Vaak is veel kiezen – met ongetwijfeld veel fouten keuzes – de beste? snelste manier om te zien wie je bent en wie je wilt zijn.
“Everyone has talent. What’s rare is the courage to follow it to the dark places where it leads.” – Erica Jong
Te veel bedrijven en mensen kiezen niet. Zonder die moeilijke keuzes te maken, kan jij je niet onderscheiden. Een leven zonder het maken van moeilijke keuzes is een leven die niet exceptioneel kan zijn. Als we toch maar één keer leven, laten we dan minstens proberen om een exceptioneel leven te leiden.
“A ship is safe in harbor, but that’s not what ships are for.” – William Shedd
Dit artikel is deel 1 van een driedelige serie.
- Deel 1: De zoektocht naar jouw unique selling proposition
- Deel 2: Concurreer boven je uit
- Deel 3: De strijd om een top-of-mind’-positie binnen jouw niche