“50% van jullie haalt deze studie niet”
Dat was de allereerste zin in de allereerste les van mijn studie Communicatie. Je kan raden hoe enthousiast ik was.
Het bleek achteraf ook zo te zijn. Iets meer dan 50% maakte de studie niet af. Een deel switchte van studie. Een deel stopte. En een deel haalde het niet.
Als bloggen een beroep was die je pas na een studie kan uitvoeren, dan zou dit de eerste zin zijn in de allereerste les: “90% van jullie stopt binnen een paar jaar met bloggen”.
Ik heb het wel eens eerder gezegd: Een blog maken is voor naive mensen of mensen met schijt (of om het anders te zeggen voor mensen zoals Kitty, mensen die durven te falen).
De 5 fases van het professioneel bloggen
Het worden van een professionele blogger is als het afkicken van een drank- of drugsprobleem.
Je gaat door vijf fases heen. Elke fase kan maanden of jaren duren. In elke fase haken tienduizenden bloggers af. En bijna niemand gaat vloeiend door alle vijf de fases heen. Ze hebben relapses. Meerdere.
Fase 1: Denial
“Hoe gaat het met je blog?”
“Ik ben nog niet begonnen. Ik heb veel ideeën, maar ik heb de laatste paar maanden geen tijd. Ik wil eerst dat het design helemaal goed is. Daarna ga ik beginnen.”
“Ja, precies. Al wel wat artikelen geschreven?”
“Nee, maar het schrijven is het probleem niet. Heb gewoon geen tijd.”
Fase 2: Anger
*^&@#*&%@#
HET LEVERT NIETS OP!
16 ARTIKELEN GEPLAATST EN GEEN BEZOEKERS, RANKINGS EN KLANTEN!
WAAROM LUKT HET ANDEREN WEL? EN MIJ NIET?
WAAR DE FUCK DOE IK HET VOOR?
WAAROM GEBRUIK IK CAPSLOCK? WAAROM!?
Fase 3: Bargaining
Oké…
Eerst een product lanceren, daarna ga ik weer verder met bloggen.
Eerst genoeg klanten, daarna verder met bloggen.
Eerst maar eens genoeg geld verdienen, daarna verder met bloggen.
Als mijn volgende artikel meer dan twintig keer gedeeld wordt, dan schrijf ik er volgende week nog een.
Fase 4: Depression
Ik kan dit niet…
Het lukt me niet.
Ik kan niet schrijven. Niet zoals blogger X of blogger Y
En wie de fuck ben ik om wat te schrijven? Ik ben geen expert. Niet zoals blogger Z. Ik kan niets origineels verzinnen.
Misschien…. misschien, moet ik gewoon opgeven.
Fase 5: Acceptance
Ik ben een blogger, omdat ik blog.
Ik doe mijn best, maar verwacht weinig.
Ik ben er, als ze me zoeken.
Ik moet bij elk artikel de moeite doen om het te promoten. Alsof het mijn eerste artikel is. Ik moet mij keer op keer bewijzen. Het gaat niet vanzelf. Er zijn geen short-cuts. Het gaat om het proces.
Bloggen is oneerlijk
Net als elk creatief beroep. Je krijgt nooit de aandacht waar je recht op hebt.
Ook al bereik je de ‘acceptance’-fase, dan is dat:
- A. geen garantie voor succes
- B. geen garantie dat je daar blijft.
Ik heb meer dan genoeg relapses gehad naar fase 1, 2, 3 en 4. Elke twee maanden, denk ik. Keer op keer moet ik uit het moeras klimmen.
De enige reden dat het blog van 000.nl nog ‘leeft’, is dat ik een stuk of 18 keer heb besloten om het nog één keer te proberen.
Support
De helft van die 18 keer is iemand anders verantwoordelijk geweest voor mijn moerasontsnapping. Hij of zij heeft op het juiste moment een touw toegeworpen. Een positieve reactie op een blog kan net genoeg stimulans geven om het nog een keer te proberen. Een inspirerende blogpost ook. Support is essentieel als je succesvol wil afkicken. Of wil beginnen met bloggen. Tomato, tomato.
Ik denk niet dat het uitmaakt of je het bloggen van een pessimistische of optimistische kant benadert.
Het draait erom dat je doorgaat.
Zie het bloggen niet als een verplichting die je jaren moet doen. Neem de mantra van afkickers over:
One day at the time.
P.S. Wil je ook beginnen met bloggen? Lees hier hoe je een blog maakt.